اثر مهاری دهان شویه های کلرهگزیدین و پرسیکا بر hsv-۱ در محیط کشت سلولی در مقایسه با آسیکلوویر

مقدمه: عفونت هرپس داخل دهانی یکی از بیماری های شایع دهانی است که با ایجاد زخم های دردناک و ریزش ویروس، مشکلات متعددی برای بیماران ایجاد می کند. با وجود این که دهان شویه ها روش های درمانی سریع و در دسترس برای زخم های دهانی می باشند، هنوز مطالعه دقیقی در مورد اثر ضد ویروسی آن ها صورت نگرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اثر ضد ویروسی دهان شویه های کلرهگزیدین و پرسیکا بر روی رده سلولی vero، قبل و بعد از آلودگی سلول با hsv-1 (herpes simplex virus 1)، در غلظت ها و زمان های مختلف، با روش کوانتال مورد بررسی و با آسیکلوویر مقایسه گردید. غلظت 50 درصد سمیت سلولی (cc 50 ) برای هر دو دهان شویه نیز تعیین شد. نتایج با آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه بررسی گردید (05/0 = α). یافته ها: cc 50 پرسیکا در زمان 5 و 30 دقیقه، 2/0 و 14/0 درصد بود، اما کلرهگزیدین در زمان های بیش از 5 دقیقه سمی بود. دهان شویه ها، قبل از ورود ویروس به سلول، اثرات ضد ویروسی داشتند که اثر پرسیکا، بیشتر از کلرهگزیدین و آسیکلوویر بود (0001/0p value = ) و (04/0p value = ). اثر ضد hsv آن ها، پس از آلودگی سلول، در غلظت های بیش از 4 / 1 دیده شد، ولی اثر مهاری آسیکلوویر در بین سه ماده بارزتر بود (0001/0p value = ). نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم ضد ویروسی مطلوب پرسیکا در مقایسه با آسیکلوویر، گیاهی بودن منشأ آن و عوارض جانبی کمتر در مقایسه با کلرهگزیدین، استفاده از آن جهت کاهش آلودگی مایعات دهانی ناشی از ریزش ویروس و نیز کاهش عفونت زایی زخم های داخل دهانی، مفید به نظر می رسد.